မေန႔ကနီလာတို႔မုန္႔သြားစားေတာ႔မုန္႔ဆိုင္ေရွ႕မွာေတာင္းစားတဲ႔ မိသားတစ္စုကိုေတြ႕လိုက္ပါတယ္။ ေတာင္းတဲ႕ ကေလးေတြကဆိုင္မွာလာစားတဲ႔လူေတြဆီကေန ေတာင္းလို႕ရသမွ်ကို အေမအေမဆိုၿပီးေတာ႔သူတို႔အေမဆီ ကိုသြားသြားေကၽြးတာကိုေတြ႔ရတယ္။နီလာစိတ္ထဲမွာ”စုန္ေရ၊ဆန္ေရ”ဆိုတဲ႔အေတြးတစ္ခုေရာက္လာပါတယ။္ အဲဒီအေတြးနဲ႔အတူနီလာတို႔ပတ္၀န္းက်င္မွာတစ္ခါတစ္ရံေတြ႕ေနရတက္တဲ႔မိဘအေပၚရုိင္းျပစြာဆက္ဆံတက္တဲ႕ ၊မိဘအေပၚနားမလည္တဲ႔၊ မိဘကို ျပန္ေအာ္တဲ႔၊ မိဘနဲ႔အၿမဲရန္ၿဖစ္တဲ႕၊ တန္ဖိုးထားရိုေသမူမရွိတဲ႔သားသမီးမ်ား အေၾကာင္းအေတြးေရာက္သြားပါတယ္။အဲဒီလိုသားသမီးကေတာ႕”ဘုန္းႀကီးလို႔အသက္မရွည္အသက္ရွည္လို႔ ဘုန္းမႀကီး”ဆိုတဲ႔အမ်ိဳးအစားေတြထဲကေပါ႕။အဲဒီလိုလူမ်ိဳးေတြက အျပင္ေရာက္ၿပီဆိုလည္းဘယ္သူနဲ႔မွမတည ္႔ အိမ္ေထာင္ က်သြားၿပီဆိုလည္ းအိမ္ေထာင္ေရး သာယာတယ္ ဆိုတာ တစ္ခါမွ မၾကားဖူးပါဘူး။ အၿမဲစိတ္ညစ္ ေနရတာေတြ႕ ရပါတယ္။မိဘနဲ႔ေတာင္မတည္႔တဲ႔လူက ဘယ္သူနဲ႕မွ တည္႔ဖို႔မလြယ္ပါဘူး။ တစ္ခ်ဳိ႕ဆိုလည္း အိမ္ေထာင္က်ၿပီးမွမိဘတန္ဖိုးကိုအျမင္မွန္ရၿပီးနားလည္လာတာကိုေတြ႕ရပါတယ္။ကၽြန္မအစ္မရဲ႕သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ဆို“ငါေတာ႔အေဖဆံုးသြားမွအေဖ႔တန္ဖိုးကိုသိလာရေတာ႔တယ္၊ဒါေပမယ္႔ခုသိေနတဲ႕အခ်ိန္မွာ အေဖကေတာ႔မရွိေတာ႔ဘူး"လို႕ အခ်ိန္ေႏွာင္းလို႕ ေနာင္တေတြနဲ႔ တမ္းတစြာ ေျပာတာကိူၾကားဖူးပါတယ္။ မိဘကိုရုိေသစြာလုပ္ေကၽြးလို႔ဒုကၡေရာက္ပါတယ္လို႔ဆိုတဲ႔လူကုိုနီလာျဖင္႔တစ္သက္နဲ႕တစ္ကိုယ္တစ္ခါမွမေတြ႔ဖူး ပါဘူးရွင္။မရိုေသလို႔သာဒုကၡေရာက္တဲ႔လူကိုသာျမင္ဖူးေတြ႔ဖူးပါတယ္။ဒါေတာင္အေၾကာက္အလန္႔မရွိရုိင္းတဲ႔လူ ူကေတာ႔ရိုင္းတာပါပဲရွင္။ဒါေၾကာင္႔ကိုယ္႔မွာရွိတုန္းသာျပဳစုလုပ္ေကၽြးလို႔ရတဲ႔ဘုရားနဲ႔တစ္ဂိုဏ္းတည္းျဖစ္တဲ႔ မိဘေတြကိုအားလံုးစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ထား ၿပီးတန္ဖိုးထား ရုိေသႏုိင ္ ၾကပါေစလို႔................
No comments:
Post a Comment